Saltar ao contido

Álvaro del Portillo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaÁlvaro del Portillo

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento11 de marzo de 1914 Editar o valor en Wikidata
Madrid, España Editar o valor en Wikidata
Morte23 de marzo de 1994 Editar o valor en Wikidata (80 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturacripta de Villa Tevere Editar o valor en Wikidata
Bispo titular
6 de xaneiro de 1991 – 23 de marzo de 1994
← Francisco Orozco Lomelín – Pablo Cedano Cedano →
Gran Chanceler da Pontificia Universidade da Santa Cruz
1984 – 23 de marzo de 1994 – Javier Echevarría Rodríguez →
Prelado do Opus Dei
28 de novembro de 1982 – 23 de marzo de 1994 – Javier Echevarría Rodríguez →
Presidente da sociedade sacerdotal da Santa Cruz
26 de xuño de 1975 – 23 de marzo de 1994
← Xosemaría Escrivá de Balaguer – Javier Echevarría Rodríguez → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade Complutense de Madrid
Universidade Politécnica de Madrid
Xornada Mundial da Xuventude Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónbispo católico (1991–), Sacerdote católico de rito romano (1944–), avogado, enxeñeiro, enxeñeiro civil Editar o valor en Wikidata
Membro de
ConsagraciónXoán Paulo II, papa Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa12 de maio Editar o valor en Wikidata
Premios
Editar o valor en Wikidata
Descrito pola fonteObálky knih, Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1024802 Dialnet: 889114

Álvaro del Portillo Diez de Sollano, nado en Madrid o 11 de marzo de 1914 e finado en Roma o 23 de marzo de 1994, foi un bispo católico español, sucesor de san Xosemaría Escrivá á fronte do Opus Dei.

Vida

[editar | editar a fonte]

Álvaro del Portillo foi terceiro de oito irmáns, nunha familia profundamente cristiá. Ingresou no Opus Dei en 1935. Foi Doutor Enxeñeiro de Camiños e Doutor en Filosofía e en Dereito Canónico. Foi ordenado sacerdote o 25 de xuño de 1944. Formou parte do Consello Xeral do Opus Dei de 1940 a 1975; de 1940 a 1947 e de 1956 a 1975 foi secretario xeral.

Foi consultor de diversos organismos da Santa Sé. Traballou no Concilio Vaticano II, primeiro como presidente da Comisión antepreparatoria para o laicado e despois como secretario da Comisión sobre a discipliña do clero e como consultor doutras comisións. Os seus libros Fieles y laicos en la Iglesia (1969) e Escritos sobre el sacerdocio (1970) son, en boa parte, froito desa experiencia.

No 1975 foi elixido para suceder a Xosemaría Escrivá. Ao ser erixido o Opus Dei como prelatura persoal, o Papa nomeouno prelado. En 1990 foi nomeado bispo titular de Vita por Xoán Paulo II, quen lle conferiu a ordenación episcopal o 6 de xaneiro de 1991. No 1985 fundou en Roma o Centro Académico Romano da Santa Cruz, xerme da Universidade Pontificia da Santa Cruz. En 1989 promoveu a constitución do Centro Académico Romano (CARF), para o apoio económico da formación do clero.[1]

Durante os seus dezanove anos á fronte do Opus Dei, o labor da prelatura estendeuse a vinte novos países.

Finou en Roma o 23 de marzo de 1994, logo de regresar dunha peregrinación á Terra Santa. O papa Xoán Paulo II acudiu ese mesmo día a rezar ante os seus restos mortais.

Beatificación

[editar | editar a fonte]

O 28 de xuño de 2012, coa aprobación do papa Bieito XVI, a Congregación para as Causas dos Santos promulgou o Decreto sobre as virtudes heroicas, que leva consigo o título de "Venerable".[2]

O papa Francisco asinou o 5 de xullo de 2013 o decreto que recoñece un milagre atribuído a súa intercesión.[3] A súa beatificación tivo lugar o sábado 27 de setembro de 2014 en Madrid, España; a cerimonia foi presidida polo representante do papa, o cardeal Angelo Amato, prefecto da Congregación das Causas dos Santos.[4] Á cerimonia acudiron máis de cen mil persoas de todo o mundo. Ao día seguinte, no mesmo lugar, Mons. Javier Echevarría celebrou unha Misa de acción de grazas. A asistencia tamén foi multitudinaria nesta cerimonia.

Citas

[editar | editar a fonte]
Servo bo e fiel.
Xoán Paulo II[5]
Discípulo de Cristo.
Carlo Cafarra, arcebispo de Bologna[6]

Publicacións

[editar | editar a fonte]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Medina Bayo, Javier (2012). Álvaro del Portillo. Un hombre fiel. Rialp. ISBN 9788432142192. 
  2. ↑ Noticia oficial do Decreto de virtudes heroicas no Vatican Information Service Arquivado 26 de agosto de 2014 en Wayback Machine.
  3. ↑ Noticia sobre o decreto que recoñece un milagre atribuído a súa intercesión publicada no Vatican Information Service [1] Arquivado 02 de febreiro de 2014 en Wayback Machine.
  4. ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 06 de outubro de 2014. Consultado o 01 de outubro de 2014. 
  5. ↑ "Un hombre fiel-Mons. Javier Echevarría". Consultado o 1 de maio de 2016. 
  6. ↑ "Almudi.org". Consultado o 1 de maio de 2016. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bernal Fernández, Salvador (1996). Ediciones Rialp, ed. Recuerdo de Álvaro del Portillo, prelado del Opus Dei (1 ed.). p. 296. ISBN 9788432131264. Arquivado dende o orixinal o 13 de febreiro de 2015. Consultado o 07 de abril de 2012. 
  • Medina Bayo, Javier, Álvaro del Portillo. Un hombre fiel, Madrid, Ediciones Rialp, 2012, 1ª, 832 pp.
  • Catret Mascarell, Amparo y Sánchez Marchori, Mar, Se llamaba Álvaro. Vida de Monseñor Alvaro del Portillo, Madrid, Palabra, 1999, 1ª, 31 pp.
  • "Profilo biografico di mons. Alvaro del Portillo y Diez de Sollano", en Ateneo Romano De La Santa Cruz (ed.), Rendere amabile la verità: raccolta di scritti di Mons. Alvaro del Portillo, pastorali, teologici, canonistici, vari, Città del Vaticano, Libreria Editrice Vaticana, 1995, pp. 661–664.
  • Illanes Maestre, José Luis, "Disponibilità e servizio. Un breve sguardo all'opera canonica, teologica ed ecclesiale di mons. Álvaro del Portillo", Annales Theologici, 8/1 (1994), pp. 13–21.
  • Badrinas Amat, Benito, "Álvaro del Portillo y Diez de Sollano: la vida junto a un santo", en Paulino Castañeda Delgado y Manuel J. Cociña Y Abella (eds.), Testigos del siglo XX, Maestros del XXI. Actas del XIII Simposio de Historia de la Iglesia en España y América, Sevilla, 8 de abril de 2002, Córdoba, Publicaciones, Obra Social y Cultural CajaSur, 2003, pp. 383–394.
  • Romano, Giuseppe, Don Álvaro: fidelidad día tras día, Roma, 1986, 31 pp.
  • Amadeo de Fuenmayor Champín y Manuel J. Peláez, “Álvaro [José María Eulogio] del Portillo Diez de Sollano (1914-1994)”, en Diccionario crítico de Juristas españoles, portugueses y latinoamericanos (hispánicos, brasileños, quebequenses y restantes francófonos) [ata novembro de 2006], vol. II, tomo 1º (M-Va), Zaragoza-Barcelona, 2006, pp. 335–339, nº 818.
  • María del Carmen Amaya Galván, versión inglesa ampliada y actualizada de la semblanza de Álvaro del Portillo como canonista, redactada por A. de Fuenmayor y Manuel J. Peláez, en María del Carmen Amaya Galván y M. J. Peláez, “Informes jurídicos y notas políticas sobre la situación política y jurídica de Andorra remitidos al Prefecto de los Pirineos Orientales (1881-1965) por el Ministerio de Asuntos Exteriores galo, por el Comisario extraordinario para los Valles de Andorra René Baulard (1933 y 1936-1940) y por otras autoridades y personalidades políticas y académicas (tercera parte)”, en Contribuciones a las Ciencias Sociales, ISSN 1988-7833, outubro de 2010, en liña, http://www.eumed.net/rev/cccss/10/pag.htm (pp. 1–76), ver .Pdf, pp. 5–9, notas 9 y 10 [Está indexado en resumen amplio en EconPapers (Örebro University – Swedish Business School. Suecia), en Ideas en Society of Economic Dynamics (University of Connecticut. EE.UU.) y en Соционет, научное информационное пространство (Moscova. Rusia)].

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]


Dignidades da Igrexa católica
Predecesor:
Título novo
Xosemaría Escrivá de Balaguer
(como Secretario Xeral) 		 
Prelado do Opus Dei 
1975 - 1994 		Sucesor:
Javier Echevarría Rodríguez
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Álvaro_del_Portillo&oldid=6711864»